woensdag 12 juli 2017

11 aug Zion - Page

Als ik wakker word, is het al zeven uur op mijn horloge en dat staat nog op Nevada tijd, hier is het al een uur later. Het plan was om zo vroeg aan de trail naar Angels Landing te beginnen, dat deze nog in de ochtendschaduw lag. Maar tegen de tijd dat we bij het beginpunt van de trail staan - ook douchen, ontbijten, inpakken en uitchecken kost de nodige tijd - is dit plan al mislukt, de trail ligt al in de zon. Ai, dat maakt het een stuk lastiger. Nu waren we sowieso al niet van plan om de hele trail doen, alleen het stuk tot aan Scouts Lookout, maar zelfs dat lijkt ons nu een zware taak. Maar goed, vol bepakt met wandelstokken, water, trailmix, zonnebrand, en op dat moment ook nog goede moed beginnen we aan de trail.

Een bord bij het begin van de wandeling waarschuw voor de gevaren van de wandeling. 

 Angels Landing

Hier konden we het tempo van de dochters nog volgen
Het valt tegen, niet het klimmen zelf - dat is niet zo het probleem; de trail naar het hogere gelegen Observation Point hebben we vorig jaar gelopen - maar het is de zon die vooral voor problemen zorgt.

Eén van de vele switchbacks gelegen in de volle zon.

We krijgen het erg warm en zelfs zo warm dat we aangekomen bij het Martin's Turnaround Point besluiten om om te keren. Beter ten halve omgekeerd dan ten hele gesmolten.

Het uitzicht vanaf het Martin's Turnaround Point.

We zaten best nog wel hoog. Als je goed kijkt, dan zie je beneden een shuttlebus zien rijden. Die lijkt heel klein zo.
De dochters die in hun eigen tempo lopen - dat ligt hoger dan dat van ons - zien we nog net zo'n vijf switchbacks boven ons lopen. Ze kijken naar beneden en zwaaien naar ons, maar als we met onze stokken zwaaien om aan te geven dat we gaan omkeren, kijken ze al niet meer. Misschien was het wat beter geweest om iets af te spreken voor het geval we eerder dan Scouts Lookout zouden omkeren. Nu zitten zij daardoor een uur lang boven op ons te wachten - kan lang duren voordat ze hier zijn had de jongste tegen de oudste gezegd - en zitten wij beneden  op hun te wachten voordat ze door hebben dat wij omgekeerd zijn.

Het punt op Scouts Lookout met uitzicht op Angels Landing waar de dochters tevergeefs op ons wachtten.

Angels Landing gezien vanaf Scouts Lookout

Uitzicht op de Zion Canyon vanaf  Scouts Lookout

Misschien heb ik inderdaad te lang in de zon gelopen, want wachtende bij de shuttlebus halte, zie ik opeens in een boom beelden uit een andere dimensie verschijnen. Is dat Marianne ? Hoe komt zij daar? Scotty, beam us up!
Maar goed, om één uur zijn we allen weer beneden verenigd. Volgende keer vroeger vertrekken. Nog even een blik op Angels Landings. Om met drs. P. te spreken: Angels Landing is een mooie plek, maar net iets te ver weg.

Angels Landing vanaf de grond gezien

En heel erg ingezoomd is de drukte op het topje van Angels Landing te zien
We nemen de shuttlebus terug naar de Lodge. Ze rijden om de vijf minuten maar ondanks die hoge frequentie zijn veel bussen afgeladen vol. Het is erg druk in het park.

Eén van de vele shuttlebussen in het park
drukte op het grasveld bij de Zion Lodge

We spreken een Nederlands gezin dat vanochtend meer dan een half uur had moeten wachten voordat ze met een shuttlebus het park in konden. Blij dat wij een overnachting in de Zion Lodge hebben geboekt, dan heb je dat probleem niet. Na het nuttigen van een ijsje - zeg maar gerust ijs; de porties zijn groot - rijden we de canyon uit.

We rijden door de tunnel en als we daar uitkomen, zien we een vrije plek op de parkeerplaats bij de tunneluitgang. Dat buitenkansje laten we ons niet ontgaan. Hier begint namelijk de Canyon Overlook Trail. We hebben deze trail weliswaar al eerder gelopen maar het is een mooie trail die we graag nog een keer lopen. Hij is niet zo lang en valt goed te doen en aan het einde heb je een mooi uitzicht.

De parkeerplaats na de tunneluitgang. De meest rechtse auto is die van ons






Als we weer beneden zijn, gaat de reis verder. Niet ver echter, even verderop stoppen we weer. Wat veel mensen niet weten, is dat er in Zion NP ook oude rotstekeningen te zien zijn en wel in de Petroglyph Canyon. De NPS geeft daar echter geen ruchtbaarheid aan, maar ik las er een keer over op internet. Als je weet waar je moet parkeren - google daarvoor op internet - is het niet zo ver lopen. Binnen een half uurtje zijn we weer terug. Echt spectaculair is het niet, maar het is toch een stukje Amerikaanse geschiedenis van 4000 tot 7000 jaar oud.

Vanaf de parkeerplaats loop je eerst naar beneden naar een wash
Dan door een waterafscheidingskanaal onder de weg
En dan zie je aan je linkerkant na zo'n honderd meter deze rotsen met een registerbox

Het registerboek: gemiddeld komen hier zo te zien zo'n twee (groepjes) mensen per dag.



Daarna rijden we in één keer door naar Page. Bij Kanab begint het te regenen, eerst zachtjes en daarna hard en zelfs zodanig hard dat in sommige wash-outs langs de kant van de weg het water hard omlaag begint te stromen.



Het zou me niet verbazen dat de beide Antelope Canyons in Page nu worden gesloten. Tegen de tijd dat we in Page zijn, is het gelukkig weer droog.

We zitten in het Red Rock Motel. Het is een motel gelegen in 'the old quarter with the street of little motels'. Het zijn allemaal oude arbeiderswoningen - een woonkamer, twee slaapkamers, een keuken en een badkamer - waar vroeger de werkers werden gehuisvest die in Page aan de Glen Canyon Dam werkten.


Marianne en ik rijden vervolgens nog even naar de Walmart waar we boodschappen doen. We gaan deze keer niet uit eten maar koken een maaltijd in ons eigen keukentje.

Morgen vroeg op. We moeten ons om 7 uur melden bij het kantoortje van de raft maatschappij. Als we dat maar halen!

Overnachting: Red Rock Motel
Route:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten